కథానుభవం - ఒక ఒంటరి శరీరపు అస్తిత్వ వేదన

కథానుభవం-2

మల్లెమొగ్గల కౌగిలింతలా సుతిమెత్తగా హత్తుకొని......పూల మృదు పరిమళం లా రెప్పల మీద ఉదారంగా వాలే నిద్రా....మొరటుగా ఈడ్చుకొచ్చి కళ్ళ లోగిళ్ళల్లో కట్టేసుకున్న నిద్రా ...రెండూ ఒకటేలా అవుతాయి?

రచయత సలీం రాసిన “ ఒంటరి శరీరం “ కథలో కథానాయిక మాటలు ఇవి.

పిలిచినప్పుడు కళ్ళ మీదకు నిద్రా దేవత రాని వారికి, నిజంగా నిద్ర విలువ తెలిసిన వారికి ఈ మాటలు ఎంత నిజమో తెలుస్తుంది. ఇది నిద్ర రాని అనేకానేక వొంటరీ శరీరాల వేదన. నిద్ర రాకపోతే ఆ బాధ ఎలా వుంటుందో, కనురెప్పల్ని అలా బలవంతంగా అదిమిపెట్టడం ఎంత హింసాత్మకంగా వుంటుందో ఒక్కోసారి వర్ణనలకందదు., కళ్ళ తలుపులు మూసుకున్నా, మూసుకోని తలపు తలుపుల గురించి....ఎంత చెప్పుకున్నా తక్కువే.

నిద్ర పట్టకపోవడానికి డాక్టర్లు, సైకాలజిస్ట్ లు రకరకాలా కారణాలు చెప్తారు. అశాంతి గా వుంటే నిద్రపట్టదని, చింతలు ఎక్కువైతే చింతనలు ఎక్కువవుతాయని, అప్పుడు కూడా నిద్ర పట్టదని ఆధ్యాత్మికవాదులు కూడా చెప్తుంటారు. అన్నింటికీ కారణం నీ మనస్సే అని కూడా అంటారు. అవును మరి. మనస్సుకి కళ్ళెం వేయగలిగే మహావిద్య అంత సులువుగా అందరికీ వచ్చేది కాదు. మానవ జీవిత ప్రయత్నమంతా మనసు కి, కోర్కెలకు నిగ్రహంతో, నియమంతో కళ్ళాలు వేయాలనే నిరంతర ప్రయత్నం తో నిండి వుంది.

మనల్ని మనమే మర్చిపోయేంతగా, గుర్తు పట్టలేనంతగా , నిద్ర లో మైమరిచిపోవటం అంటే ఏమిటో అందరికి తెలిసిన అనుభవం అయితే మాత్రం కాదు. అలాంటి నిద్ర కోసం ఏమైనా చేయాలనిపిస్తుంది. నిద్ర మాత్రలు మంచివి కావని తెలిసినా, వాటిని ఆశ్రయిస్తేనైనా నిద్ర వస్తుందేమో అన్న ఒక్క ఆశ వాటికి మనిషిని దాసోహం చేస్తుంది. నిద్ర కూడా ఒక వ్యసనం. అవును, అదొక మత్తు, నిషా. నిద్ర పట్టనివాళ్ళకే నిద్ర పట్టడం గురించి ఏమేం చేయాలనిపిస్తుందో తెలుస్తుంది. ఎవరెవరు ఏమీ చెప్పినా ఆ కాసేపు నిద్రానుభవం కోసం ఏమైనా చేసేస్తుంటారు. ఎన్ని చేసినా లోపల్లోపల అందరికీ తెలుసు. అసలు కారణం మన దగ్గరే వుందని. నిద్ర రాకపోవడానికి ఆ మూల కారణం కనుక్కుంటే , నిద్ర ఎలా పడుతుందో కూడా తెలుస్తుంది.

నిద్ర పట్టని ఒకానొక వొంటరీ శరీరపు వేదన గురించి సలీం రాసిన ఒకానొక మంచి కథ గురించి ఈ సారి “ కథానుభవం “ లో మాట్లాడుకుందాం. నిద్ర రాని శరీరం స్త్రీదైనా, పురుషుడిదైనా బాధ ఒక్కటే. కానీ ఈ కధలో ఈ బాధ కి కారణం కథానాయిక శరీరం ఒక ఆత్మీయ స్పర్శ ని పొందలేకపోవటం. ఒక స్పర్సానుభవం కోసం తపన ని ఒక స్త్రీ వైపు నుంచి చెప్పడం, ఆ బాధకు ఆమె కనుక్కున్న ఒకానొక పరిష్కారం ఈ కథ ను మామూలు కథల కంటే ఒక మెట్టు పై స్థాయి నిలబెట్టింది. నాకు ఈ కథ నచ్చటానికి కారణం కథావస్తువు ఒక్కటే కాదు, కథను నడపటానికి రచయత ఎన్నుకున్న కథనం కూడా. నిద్ర ఎంత సున్నితమైన , అందమైన అనుభూతి నో దాన్ని సరిగ్గా పట్టుకొని అందుకు తగిన భావ భాషని వాడారు సలీం ఈ కథలో.

ఈ కధ లో ప్రధాన పాత్ర ఒక స్త్రీ. బాంక్ ఉద్యోగి. పిల్లలకు పెళ్ళిలైపోయి, మనవలు, మనవరాళ్ళు వున్న ఆమెకు చూడటానికి పైకి భౌతికంగా ఎలాంటి సమస్యలు లేవు. రాత్రి పక్క మీద వాలితే మాత్రం నిద్రామోహం ఆవరించదు. ఆమెకు తెలుసు. తనకు నిద్ర పట్టకపోవడానికి కారణం ఏమిటో...ఆ దేహానికి ఒక ఆత్మీయ స్పర్శ కావాలి. అది ఆమెకు దొరకటం లేదు. మంచానికి చెరో పక్క భార్య, భర్తలిద్దరూ చెరో వైపు కి తిరిగి పడుకుంటారు. అసలీ మంచం ఎందుకింత పెద్దగా వుంది? నలుగురు సుఖం గా పడుకోవచ్చు దీని మీద . దీన్ని సగానికి తెగ్గొట్టి ఇద్దరికీ సరిపడేలా చేస్తే బావుండు అనుకుంటుంది ఆమె . “నిన్ను కౌగిలించుకుంటూ పడుకుంటే తప్ప నిద్ర రాదు తెలుసా? అని పెళ్ళైన కొత్తలో మురిపించిన వశిష్ఠ, ఇప్పుడు భార్య “ నాకు తగిలెలా, దగ్గరా పడుకోవచ్చు కదా” అని నోరు తెరిచి అడిగితే , “ నాకలా నిద్ర రాదు, చిరాకనిపిస్తుంది” అని సమాధానమిస్తాడు. శరీరానికే కాదు, మనసు కి కూడా ఒక స్పర్శానునుభూతి కావాలి అని ఆమె తపిస్తుంటుంది. అలాంటప్పుడు తెలుస్తుంది ఆమెకు మసాజ్ గురించి. వారానికి ఒకసారి శనివారం నాడు మసాజ్ చేయించుకున్న రోజు ఆమె కు సుఖంగా నిద్ర పడుతుంది. ఆ అనుభవం కోసం ఆమె బ్యూటీ పార్లర్ కి ప్రతి శనివారం తప్పక వెళ్తుంది. అక్కడ కూడా ఆమె ప్రతివారం ఒక్కతే అమ్మాయి తో మసాజ్ చేయించుకుంటుంది. ఆ అమాయి స్పర్శ కి ఆమె శరీరం అలవాటు పడింది. ఇక ఈ శరీరం వొంటరీది కాదు అనుకుంటుంది. ఆమె అలా ప్రతి శనివారం మసాజ్ కి వెళ్ళటం కూడా ఒక వ్యసనమే అంటాడు వశీష్ఠ.

ఈ కధ లో మసాజ్ చేయించుకోవటం అనే విషయం ఒక పెద్ద అంశంలో ఒక చిన్న భాగం . రచయత సున్నితం గా టచ్ చేసి వదిలిన పాయింట్ మరొకటి ఇందులో అంతర్లీనం గా కనిపిస్తుంది. . మసాజ్ ఎవరి చేతనైనా చేయించుకోవచ్చు. కానీ ఆమె ప్రతి వారం ఒక అమ్మాయితోనే చెయించుకుంటుంది. అవసరమైతే ఆ అమ్మాయి కోసం ఎదురుచూస్తుంది. ఆమె శరీరం ఏదో ఒక స్పర్శ కోరుకోవటం లేదు. ఒక ఆత్మీయ స్పర్శ కావాలనుకుంటోంది. అది ఒకప్పుడు ఆమె కి తల్లి దగ్గర లభించింది. తర్వాత భర్త దగ్గర లభించింది. అటు తర్వాత మసాజ్ చేసే నీరజ దగ్గర పొందింది. నీరజ ఏదో మొక్కుబడిగా మసాజ్ చేయలేదు. ఒక ఆత్మీయత తో ఆమె శరీరాన్ని తాకింది. సున్నితంగా స్పృశించింది. అలా, నీరజ, ఆమె ప్రతి వారం ఒకరి కోసం మరొకరు ఎదురుచూస్తారు. వారిద్దరి మధ్య ఒక అవ్యక్త అనుబంధం కేవలం ఒక స్పర్శ వల్ల సాధ్యమైంది. కధ కి ఇది కీలకమైన పాయింట్. బాహాటం గా రచయత కధ లో దీన్ని చర్చించలేదు కానీ ప్రస్తావించి వదిలేశాడు. కధ చదవటం పూర్తి చేశాక పాఠకుడు ఆ ఇద్దరి మధ్య ఏర్పడ్డ ఒక సున్నిత అనుబంధం గురించి ఏమై వుంటుందా అని కొంచెం ఆలోచిస్తాడు. ఇత్రివృత్తం పాతదే కదా అని పైకి అనిపిస్తూనే కొత్తగా చెప్పటం, ఆ చెప్పటం లో కూడా కొన్ని అంశాల్ని అంతర్లీనంగా పాఠకుడి అవగాహనకు, ఆలోచనకు వదిలిపెట్టడం వల్ల ఈ కధ నాకు గుర్తుండిపోయింది. మసాజ్ పార్లర్ల మీద, అక్కడ జరిగే భాగోతాల మీద రకరకాల వార్తా కధానాలు తరచూ వినిపిస్తున్న నేపధ్యంలో రచయత ఒక సున్నిత మైన అంశాన్ని ఆలోచనకు పెట్టడం ఒక మంచి ప్రయత్నం గా అనిపించింది.

ఈ కధ మీకు చదవాలనిపిస్తే ఇక్కడ చదవండి.

(కవి, రచయత సలీం ఇప్పటి దాకా 150 కథల దాకా రాశారు. రెండు కవితా సంపుటాలు, ఆరు కధాసంకలనాలు , రెండు నవలలు వెలువరించారు. అనేక ప్రతిష్టాత్మక అవార్డులు అందుకున్నారు. ఆయన రచనలు అనేక భారతీయ భాషల్లోకి అనువాదమయ్యాయి. )

కల్పనారెంటాల