తన్హాయి ప్రేమభరిత కావ్యమా? మానసిక విశ్లేషణకి విశ్వరూపమా?

నిజానికి హైటెక్ యుగంలో బ్రతుకుతున్న ఓ యద్దనపూడి హీరోయిన్ కనిపించింది నాకు కల్హారలో . ఆ భావాలు , ఆలోచనలు ,ఆత్మాభిమానం, ఆత్మ సంఘర్షణ నిస్సందేహంగా ఓ తరం ముందువే . టెక్నాలజీ పట్టాల మీద పరుగులు పెడుతున్న నేటి తరానికి అంత ఆలోచనకి సమయం లేదు . అలాగని వాళ్లు ఆలోచించడం లేదని కూడా అనలేం . వాళ్లు కూడా ప్రేమ మత్తు ఉన్న కాసేపూ అంతటి తీవ్రమైన భావాల్నీ కలిగి ఉండటం దగ్గరనించి పరిశీలిస్తే గమనించవచ్చు . ఎటొచ్చీ కల్హారకీ , కౌశిక్ కీ ఉన్నంత బాధ ఉండకపోవచ్చు . అతి కొద్ది మందిలో ఉండనూవచ్చు . ఈ తరం భగ్న ప్రేమికుల మనసుల్ని, ఎండిపోయిన భావన పూర్తిగా బీటలు వార్చక ముందే కొత్త నీరొచ్చి ముంచెత్తుతోంది. ఈ రచనలో మాత్రం ఒక ఐడియల్ కండిషన్ లో ఉండే అన్ని కోణాల్లోంచీ చక్కని విశ్లేషణ చేసారు రచయిత్రి. .



రచయిత్రి భవానీ ఫణి తన బ్లాగు పదంగా పదిలమై లో తన్హాయి నవల మీద రాసిన విశ్లేషణ ఇక్కడ చదవండి. థాంక్స్ భవానీ గారు !

http://padamgapadilamai.blogspot.in/2015/09/blog-post_24.html

 

రాజేశ్వరిలా వెళ్లలేకపోయిన కల్హార జీవితం 'తన్హాయి'

కవిగా, కథా రచయితగా, స్త్రీవాద విమర్శకురాలిగా సుపరిచితురాలైన కల్పనా రెంటాల రాసిన మొదటి నవల, తొలి బ్లాగ్ నవల 'తన్హాయి'. అలజడిని, ఆసక్తిని కలిగించిన ఆ నవలపై కల్పనతో మరో కథా రచయిత మల్లీశ్వరి చేసిన ప్రత్యేక ఇంటర్వ్యూ..

"నా మనసులో నీకోసం ఒక చిన్న ప్లేస్, నా కోసం నీ మనసులో ఒక చిన్న ప్లేస్ దాచుకోవడం వల్ల ఈ పెళ్ళిళ్ళకు పెద్ద భూకంపాలు రావు'' అంటున్నాడు కౌశిక్.
"ఒకే ఒక్క రోజు మేమిద్దరం మా కోసం గడపాలని ఉంది. ఆ రోజు గడిచాక మేమిద్దరం ఒకే అనుభూతిగా మారిపోయిన తర్వాత ఆ స్మృతుల స్మరణతోనే నా జీవితమంతా గడిపేయాలని ఉంది'' పలవరిస్తోంది కల్హార.
అతి చిన్న ప్రేమానుభవం కోసం అనంతమైన ఘర్షణలోకి నడిచిన ఇద్దరు వివాహిత ప్రేమికుల కథ 'తన్హాయి'.

ం తొలి బ్లాగ్ సీరియల్‌గా 'తన్హాయి' నవలని పోస్ట్ చేస్తున్నపుడూ, ఆ తర్వాత మీ అనుభవాలు?
- 'తన్హాయీ' నవలను ఎప్పటికప్పుడు రాసి పోస్టు చేయడం ఒక కొత్త అనుభవమే కాకుండా ఒక మంచి అనుభవం కూడా. సీరియల్‌గా ఎప్పటిక ప్పుడు ఏ వారానికి ఆ వారం రాయడంలో కష్టసుఖాలు, మంచి చెడ్డలూ రెండూ ఉన్నాయి. తన్హాయి నవల మొదలుపెట్టే నాటికి బ్లాగుల్లో సీరియస్ సాహిత్య చర్చలు ఏవీ జరిగేవి కావు. కాబట్టి నవల బ్లాగులో పోస్ట్ చేయాలనుకున్నప్పుడు ఒక రకమైన సంశయంతోనే ప్రారంభించాను. మొదటి నాలుగైదు వారాలు ఒకటో, అరో కామెంట్లు వచ్చేవి కానీ రీడర్స్ బాగానే చదువుతున్నట్లు హిట్స్ ద్వారా తెలిసింది. ఆ తర్వాత నెమ్మది నెమ్మదిగా పాఠకుల సంఖ్య, కామెంట్లు, చర్చలు అన్నీ పెరిగాయి. నవల పూర్తి కాకుండానే దాని మీద అంచనాలు పెరిగిపోయాయి. తీవ్ర అభిమానులు, తీవ్ర వ్యతిరేకులు ఇద్దరూ ఏర్పడిపోయారు. ప్రతి వారం పోస్ట్ చేయగానే నేను రాసినది పాఠకులకు నచ్చినదో, లేదో తెలుసుకోవటానికి కామెంట్లు ఉపయోగపడినప్పటికీ, వాటి ప్రభావం నేను రాయబోయే ఇతర భాగాల మీద పడకుండా నేనురాయాలనుకున్నది రాయటానికి కొంచెం కష్టపడాల్సి వచ్చింది. ఇన్ని సంవత్సరాలుగా నా సాహిత్య కృషి అంతా ఒక ఎత్తు. తన్హాయి ఒక్కటే ఒక ఎత్తు అయింది. తన్హాయి అనేకానేక కొత్త రీడర్స్‌ని నాకు సంపాదించి పెట్టింది.

ం స్థల కాల నియంత్రణలూ మార్కెట్ ఒత్తిడులూ లేకుండా పూర్తిగా రచయితల స్వేచ్ఛపై నడిచే 'వ్యక్తిపత్రిక' లాంటిది బ్లాగ్. ఈ మాధ్యమంలో రాయడం వల్ల తన్హాయి నవల వస్తుశిల్పాలు ఏ మేరకు ప్రభావిత మయ్యాయి?
- వస్తువు విషయంలో ఎలాంటి ప్రభావం చూపించిందని నేననుకోవటం లేదు. అయితే శిల్పపరంగా కొంత ప్రభావం చూపించిం దనే అనుకుంటున్నాను. ఒక బ్లాగు పోస్టుగా ఆ వారం చదువు కోవటానికి వీలుగా రాసినప్పుడు శైలిలో కొంత పల్చదనం కానీ, లేదా మొత్తం నవలగా చూసినప్పుడు ఒకచోట ఎక్కడో ఏదో లింక్ పోయినట్లుగానో, లేదా విషయం కొంత సాగదీసినట్లుగానో అనిపించ టానికి ఆస్కారం కలిపించింది. ఉదాహరణకు నవలలో ఉత్తరం అనేది ఎలా కనుమరుగవుతోంది అన్న దాని గురించి రాసిన ఒక ఎపిసోడ్ ఉంది. అది బ్లాగులో వచ్చినప్పుడు ఏమీ అనిపించలేదు కానీ నవల మొత్తంగా చదివేటప్పుడు ఆ ఉత్తరాల గురించి కొంచెం ఎక్కువ రాసినట్లు నాకే అనిపించింది. అలాంటివి నవలలో రెండు, మూడు చోట్ల జరిగాయి.
మార్కెట్ ఒత్తిడులు లేకపోవచ్చేమో కానీ పాఠకుల కామెంట్ల ఒత్తిడి బ్లాగు రచనల మీద ఉంటుంది. ఏ రచయిత అయినా ఆ కామెంట్ల మాయాజాలంలో పడిపోయే ప్రమాదం ఉంది.
ం తన్హాయి నవలని అర్థం చేసుకోవడంలో వ్యాఖ్యానించడంలో అంత ర్జాల పాఠకులకి, ప్రింట్ పాఠకులకి మధ్య వైరుధ్యం ఏమైనా ఉన్నదా?
- చాలా తేడా ఉంది. అంతర్జాల పాఠకులు వేరు, ప్రింట్ పాఠకులు వేరు. అంతర్జాల పాఠకులు కొంత మెట్రో కల్చర్ తెలిసిన వారు. వాళ్లు నవలను అర్థం చేసుకున్న విధానానికి, ప్రింట్ పాఠకులు అర్థం చేసుకునే విధానానికి కొంత తేడా ఉంటుంది. అయితే నవల ఇద్దరినీ మెప్పించింది. ఆన్‌లైన్‌లోనూ, ప్రింట్‌లోనూ నవల సక్సెస్ అవటం నాకెంతో సంతోషాన్ని కలిగించింది. అలాగే ఇప్పుడు తెలుగు సాహి త్యాన్ని ఎవరూ చదవటం లేదు, రీడర్స్ తగ్గిపోయారు అన్న వాదన, అలాగే నవలలు చదివే ఓపిక, తీరిక ఎవరికీ లేదు అన్న వాదన, అలాగే కొత్త తరం ముఖ్యంగా యువత తెలుగు పుస్తకాలు చదవటం లేదన్న వాదన.. ఈ మూడు కూడా తప్పని తన్హాయి నవలకు లభించిన స్పందనని బట్టి నాకర్థమయింది.
ఇక స్పందన విషయానికి వస్తే, నవల గురించి అంతర్జాల పాఠకులు ఏమనుకున్నారో తెలిసినట్లు ప్రింట్ పాఠకుల స్పందన నాకు పూర్తిగా తెలియలేదు. ఆన్‌లైన్ పాఠకులు ఏ వారానికి ఆ వారం నవల చదవటంలో ఒక ఉత్సాహం, ఒక ఆసక్తి కనపర్చారు. మొత్తంగా ఒక పాత్రను అర్థం చేసుకునే వీలు కేవలం ఒక ఎపిసోడ్ చదవటంతో సాధ్యం కాదు. అయినప్పటికీ వాళ్లు ప్రతివారం ఆ ఎపిసోడ్ చదవి, దాని గురించి ఆలోచించి అర్థం చేసుకొని చర్చ చేసి మరో ఎపిసోడ్ కోసం ఎదురుచూసేవారు. ప్రింట్ పాఠకుల విషయానికి వస్తే అలా కాదు. వాళ్లు మొత్తం పుస్తకం ఒకేసారి చదివారు, వారి స్పందన తెలిపే అవకాశం పరిమితమయింది. కేవలం ఈ మెయిల్స్, ఫేస్‌బుక్ ద్వారా మాత్రమే చాలామంది స్పందనను తెలియచేసారు.
ం తన్హాయి నవల సాంప్రదాయక తత్వం ఉన్న పాఠకులకి రాడికల్‌గానూ, స్త్రీ పురుష సంబంధాలను రాడికల్ దృష్టి కోణంతో చూడగలిగిన పాఠకులకు సాంప్రదాయకంగానూ కనపడింది. ఈ ద్వంద్వాన్ని మీరెలా వ్యాఖ్యానిస్తారు?
- ద్వంద్వం అనటం కన్నా, ఒకొక్కరూ ఒక్కోలా అర్థం చేసుకొని వ్యాఖ్యానించారనే నేననుకుంటున్నాను. కేవలం ముగింపు చూసి సాంప్రదాయకం, యాంటీ ఫెమినిజం అని కొందరు, అసలు వివాహా నంతర ప్రేమ అనేది రాడికల్ ఫెమినిజం అని కొందరు వ్యాఖ్యానిం చారు. నేను ఫెమినిజాన్ని సమర్ధిస్తూ, లేదా దాన్ని గౌరవిస్తూ రాయలేదని కొందరు విమర్శిస్తే, నేను అక్రమ సంబంధాలను ప్రోత్సహించటానికే ఇలాంటివి రాశానని మరి కొందరు దుయ్య బట్టారు. రెండు విమర్శలకు నా సమాధానం ఒక్కటే. అది ఏ వాదం కోసం రాసినది కాదు. అదొక నలుగురి జీవితానికి చిత్రిక. అది వాదాల్లో ఒదుగుతుందా? లేదా? అనే వాదనే అసంబద్ధం.

నవల మొత్తాన్ని ముగింపు నుంచి చూసి అది సాంప్రదాయకమని వ్యాఖ్యానించటం సరికాదేమో అంటాను. ఈ నవలలో ముగింపు కంటే కీలకమైనది కల్హార సంఘర్షణ. కుటుంబాన్ని వదిలి వెళ్ళటం, వెళ్లలేకపోవటం అనేవి ఆయా వ్యక్తుల/పాత్రల పరిస్థితులు, వ్యక్తిత్వాలను బట్టి ఆధారపడి ఉంటుంది. అయినా నవలలో ఇచ్చిన ముగింపు ఒక విధమైన మిడిల్ స్టెప్. ఆ తర్వాత కూడా ఆ నలుగురి జీవితాల్లో ఎంతో సంఘర్షణ ఉంటుంది. నవలకు ఆ విధమైన వస్తువు తీసు కోవటంలోనే ఒక రకమైన రాడికల్ ధోరణి ఉంది.
కల్హార జీవితంలోకి కౌశిక్ వచ్చాక కల్హార ఆలోచనల్లో కలిగిన మార్పు, సంఘర్షణ, కుటుంబ జీవితం పట్ల ఆమెకున్న అభిప్రాయాలు, చైతన్యతో ఆమె నిజాన్ని ఒప్పుకున్న తీరు, రికన్సిలేషన్ ప్రాసెస్‌కు సిద్ధం కావటం ఇవన్నీ ముఖ్యమైన విషయాలు. ఇవన్నీ ఆధునిక లేదా సమకాలీన జీవితపు చిత్రణ. ఇది నవలలో ఎలా చిత్రతమయింది అన్నది చూడగలిగితే బావుంటుంది.
ం స్వేచ్ఛాయుత ప్రేమ సంబంధాలని చెప్పబడే వాటిలోని స్వేచ్ఛా రాహిత్యం, మానవీయమైన ప్రేమానుభవం కోసం అనంతమైన ఘర్షణ, వైవాహికేతర ఆకర్షణలున్నా అంతిమంగా కుటుంబ విలువలకే కట్టుబడి ఉండడం తన్హాయిలో కనిపించాయి. ఈ నవల ద్వారా మీరు ప్రతి పాదించదల్చుకున్న సారాంశం ఏంటి?
- నేను 2010లో తన్హాయీ రాయటానికి ముందే ఇద్దరు మహా రచయితలు రాసిన రెండు క్లాసిక్స్ నా ముందున్నాయి. ఒకటి చలం రాసిన 'మైదానం', రెండోది టాల్‌స్టాయ్ రాసిన 'అన్నా కెరీనీనా'. రెండూ నాకు ఇష్టమైన పుస్తకాలు, నన్ను ప్రభావితం చేసిన పుస్తకాలు. కానీ ఆ రెండు పుస్తకాలు ఎంత నచ్చినా ఇంకా ఏదో చెప్పలేదనే అసంతృప్తి నాకు ఉంది. రాజేశ్వరి ఇల్లు వదిలి వెళ్లిపోయిన తర్వాత జీవితం రాశాడు చలం. వెళ్లటానికి ముందు ఎలాంటి ఘర్షణ చూపించలేదు. అసలు ఎలాంటి ఘర్షణ ఉంటుంది, దాన్ని ఏ స్త్రీ అయినా ఎలా అనుభవిస్తుంది? లేదా ఎలా అధిగమిస్తుంది అన్నది ఎక్కడా ప్రస్తావనకు రాదు 'మైదానం'లో. అలాంటి ఘర్షణ రాయాల్సిన అవసరం లేని నవల 'మైదానం'. అన్నా కెరీనీనా ది మరో రకమైన ఘర్షణ, వేదన. అయితే ఆ ముగింపును, ఆ ఘర్షణను కూడా ఒకొక్కరూ ఒక్కోలా చూస్తుంటారు. ఒకసారెప్పుడో నా ముందు తరం రచయిత ఒకరు ఏదో మాటల సందర్భంలో నాతో, అలాంటి పనులు చేస్తే అలాంటి ముగింపే లభిస్తుందని స్త్రీలకు హెచ్చరికగా టాల్‌స్టాయ్ ఆ ముగింపు ఇచ్చాడు అన్నారు. ఆ మాట విని ఆశ్చర్యపోయాను. ఆ రెండు పాత్రలకు మధ్య ఉన్న ఎందరో స్త్రీలు నా కళ్ల ముందు కనిపించారు. అలా వెళ్లలేకపోయిన ఎంతోమంది కల్హారల జీవితం తన్హాయి. చలం మైదానం వచ్చాక కూడా కుటుంబాన్ని వదిలి వెళ్లగలిగిన రాజేశ్వరుల కంటే, వెళ్లకుండా ఉండిపోయిన కల్హారలే ఎక్కువమంది ఉన్నారు. వెళ్లలేక పోవటంలోని బాధను, వెళ్లాలా? వద్దా? అన్న సందిగ్ధ ఘర్షణను రాశాను. అలాగే వివాహానంతరం కూడా ఇష్టాలు కలగవచ్చునన్నది నవలలో చర్చించిన అంశం, అయితే ఆ ఇష్టం ప్రస్తుత సంబంధం మీద నిరసనతోనో, తిరుగుబాటుగానో కలగడం కాదు. కేవలం ఇష్టం, ఇష్టంగా మాత్రమే నవలలో నేను చిత్రీకరించాను. ఒక వ్యక్తి మీద కలిగే ఇష్టాన్ని ఒక పూలమాల కట్టినట్లు రాశాను. ఆ క్రమ వర్ణన నవలకు ఓ ప్రత్యేకతను, ఓ విశిష్టతను చేకూ ర్చిందనుకుంటున్నాను.
ఈ వందేళ్లలో ఎంతోమంది రాజేశ్వరులను, అన్నా కెరీనినాలను ఈ సమాజం చూసి ఉంటుంది. అయితే ఎంతమంది మేము రాజేశ్వరులం అని ధైర్యంగా ప్రకటించుకున్నారు? ఎంతమంది రాజేశ్వరితో తమను తాము కనెక్ట్ చేసుకున్నారు? అన్నది ఆలోచించాలి. తన్హాయి వచ్చాక ఎంతోమంది పాఠకులు ధైర్యంగా మమ్మల్ని మేము కల్హారలో చూసుకున్నాము అని రాశారు. ఒక పాత్ర నచ్చటం వేరు, ఆ పాత్రతో కనెక్ట్ కావటం వేరు. రీడర్స్ కల్హారతో కనెక్ట్ అయ్యారు. అది ముఖ్యం. ఒక రచయితకు కానీ, ఒక పుస్తకానికి కానీ అంతకుమించి కావాల్సిందే ముంటుంది?

ం తన్హాయి నవల రాస్తున్నపుడు మీలోని వ్యక్తికీ రచయితకూ మధ్య ఏకీభావం ఉన్నాదా? (ఘర్షణ ఉంటే ఏ అంశాల్లో?)
- సాహిత్య సృజనలో అన్నీ మన నమ్మకాలకు, విశ్వాసాలకు, దృక్పథాలకు సంబంధించినవి మాత్రమే రాయలేము. మనం అంగీకరిం చని విషయాలను కూడా పాత్రల స్వభావాల రీత్యా రాయాల్సి వస్తుంది. పాత్రలను మన చెప్పు చేతల్లో పెట్టుకోకుండా, స్వేచ్ఛగా వాటిని ప్రవర్తింపచేయటం సరైనదని ప్రతి రచయిత నమ్ముతారు. అయితే అది ఒక్కోసారి సాధ్యం అవుతుంది. కాకపోతుంది. తన్హాయి విషయానికి వస్తే, నాలోని వ్యక్తికి, రచయితకు మధ్య ఏకీభావంతోనే రాశాను.
ం తన్హాయి ద్వారా మీకు అభిమాన సంఘాలు కూడా ఏర్పడ్డాయి కదా.. ఆ ప్రస్పందనల్లో మీకు దొరికిన ఆణిముత్యాలు? (వ్యక్తుల పేర్లు కాకుండా సామూహికమైన స్పందనలను చెప్పాల్సిందిగా మనవి.)
- హాహాహాహా. అభిమాన సంఘాల్లేవు. ఏమీ లేవు. ఫేస్‌బుక్‌లో తన్హాయీ నవల మీద చర్చించడానికి ఒక గ్రూప్ ఏర్పడింది. పుస్తకం వచ్చి ఏడాది దాటింది అయినా ఇప్పటికీ ఎవరో ఒకరి నుంచి మీ నవల చదివాము. బాగా నచ్చింది అంటూ మెయిల్స్ వస్తూ ఉంటాయి. ఒక రచయితగా నా కృషి సఫలమైందని సంతోషంగా అనిపిస్తుంది. ఆణి ముత్యాలు అరుదుగా ఉంటాయి కానీ నాకు తన్హాయి విషయంలో ఎక్కువగానే లభించాయి. నవలలో చిన్న చిన్న తప్పులు సరిచేసుకొని ఇంకొంచెం శ్రద్ధ పెట్టి ఉంటే తెలుగులో వచ్చిన ఉత్తమ నవలల్లో ఒకటిగా మిగిలిపోయి ఉండేదన్న సద్విమర్శను ఎప్పుడూ గుర్తు పెట్టుకుంటాను.

వందలాది కామెంట్లు నుంచి నేను మర్చిపోలేని కామెంట్ ఆనానిమస్ పేరుతో వచ్చింది. జరిగిన విషయం చైతన్యతో కల్హార, చెప్పేశాక వాళ్ళిద్దరి మధ్య జరిగిన చర్చ తర్వాత ఆ అమ్మాయి ఆ కామెంట్ బ్లాగులో పోస్ట్ చేసింది. కల్హార చెప్పినట్లు తాను చెప్పలేకపోయానని, ఈ నవలను నేను ఇంకొంచెం ముందు రాసి ఉంటే తన జీవితమే మారిపోయి ఉండేదని, ఆమె ఎప్పటికీ నన్ను మర్చిపోలేనని కామెంట్ రాసింది. ఇలా నిజజీవితంలో నుంచి ఎందరో కల్హారలు ధైర్యంగా ముందుకు వచ్చి మమ్మల్ని మేము కల్హారలో చూసుకున్నాము అని చెప్పారు. అవన్నీ నాకు దొరికిన ఆణిముత్యాలే. పుస్తకాలు మనుష్యులను ప్రభావితం చేస్తాయన్న విషయం మనందరికీ స్వానుభవమే అయినా ఒక రచయితగా కొంతమంది పాఠకులకు ఈ పుస్తకం ఎంత ఇష్టమయిందో, ఎంత అపురూపమయిందో తెల్సుకోవటం ఎప్పటికీ మర్చిపోలేను.

ం తన్హాయి ముగిసిందా? కొనసాగుతుందా?
- తన్హాయి పూర్తి కాలేదు. పుస్తకంగా ఒక ముగింపు ఇచ్చాను. నేనిచ్చిన ముగింపు తర్వాత కూడా ఆ నలుగురి జీవితాల్లో ఎంతో ఘర్షణ ఉంటుంది. కథను కొనసాగిస్తూ ఆ ఘర్షణను కూడా చిత్రిస్తూ తన్హాయి రెండో భాగం రాయమని ఎంతోమంది అడుగుతున్నారు కానీ రాయగలనో, లేదో చెప్పలేను. తన్హాయికి మరో రకమైన కొనసాగింపుతో ఇంకో నవల మాత్రం రాస్తున్నాను.
కల్పనా రెంటాల
ఫోన్: 001-512-535-5895

(ఆంధ్రజ్యోతి వివిధ లో జూన్ 3 వ తేదీ ప్రచురితం) 

ఐ పాడ్ , ఐ ఫోన్ ల్లో సారంగ బుక్స్ లభ్యం

సారంగ పుస్తక ప్రచురణలు నవంబర్, 2010 లో ప్రారంభించినప్పుడు తెలుగు పుస్తకాలను కేవలం ప్రింట్ రూపం లోనే కాకుండా యాపిల్  ఐ బుక్స్,  ఇతర ఈ –బుక్స్ గా  కూడా అందివ్వాలని సంకల్పించాము. ఆ చిరకాల స్వప్నం ఇవాళ సాకారమయింది. సారంగ ప్రచురణలు యాపిల్ ఐ బుక్స్ ప్లాట్ ఫారం లో కూడా సెప్టెంబర్ 20,2012 నుంచి  లభ్యమవుతున్నాయని సగర్వంగా, సంతోషంగా తెలియచేస్తున్నాము. సారంగ సంస్థ నుంచి ప్రచురితమైన ప్రతిష్టాత్మక పుస్తకాలు తన్హాయి , యమకూపం నవలలు ఇప్పుడు ఐపాడ్, ఐ ఫోన్, ఐ పాడ్ టచ్  లేదా ఏదైనా ఐఓఎస్ సాధనం ( డివైస్) లో చదువుకోవచ్చు. ఈ ఐ పుస్తకాలను సారంగ వెబ్ సైట్ లో అందచేసిన లింక్ ద్వారా యాపిల్ ఐ బుక్ స్టోర్ నుంచి కొనుగోలు చేసుకోవచ్చు. యాపిల్ ఐ బుక్ స్టోర్ నుంచి కొనుగోలు చేసుకోవటం తో పాటు,  చదివాక పుస్తకం ఎలా ఉందో రివ్యూ చేసే అవకాశాన్ని కూడా సద్వినియోగం చేసుకోవచ్చు. త్వరలో సారంగ తొలి ప్రచురణ, అఫ్సర్, వంశీకృష్ణ ల సంపాదకత్వం లో వెలువడిన కవిత్వ సంకలనం “అనేక”  కూడా ఐ బుక్స్ లో అందుబాటు లోకి వస్తుంది.

యాపిల్ ఐ బుక్స్ ప్లాట్ ఫారం లో తెలుగు పుస్తకాలు అందుబాటు లోకి రావటం అటు తెలుగు సాహిత్యానికి, ఇటు సారంగ ప్రచురణలకుకూడా ఓ శుభ వార్త. తెలుగు సాహిత్య ప్రచురణ రంగం లో ఈ ఐ బుక్స్  అతి పెద్ద మలుపు. మంచి తెలుగు పుస్తకాలను మరిన్ని ఇతర డిజిటల్ ప్లాట్ ఫారమ్స్ లోకి కూడా అందుబాటు లోకి తెచ్చే ప్రయత్నం లో సారంగ కు తెలుగు పాఠకుల ఆదరాభిమానాలు నిరంతరం అండగా నిలుస్తాయని ఆశిస్తున్నాము.

నోట్ : ప్రస్తుతానికి ఈ ఐ బుక్స్ కొనుగోళ్ళు  ఇండియా బయట మాత్రమే సాధ్యం . ఇండియా లో వున్న వారు ఈ అవకాశాన్ని ఎప్పుడు ఉపయోగించుకోవచ్చు అనేది యాపిల్ సంస్థ నిర్ణయాలపై ఆధారపడి ఉంటుంది.

యాపిల్ ఐ బుక్స్ కొనుగోళ్ళు, మొదలైన వాటి గురించి మీ అభిప్రాయాలూ, సలహాలు, సందేహాలు మాతో పంచుకుంటారని ఆశిస్తున్నాము. సంప్రదించాల్సిన ఈమైల్ kalpana@saarangabooks.com

తన్హాయి ఐ బుక్ కొనుక్కునే లింక్ ఇది 

http://www.saarangabooks.com/our-books/tanhayi 

 యమకూపం ఐ బుక్ కొనుక్కునే లింక్ ఇది 

http://www.saarangabooks.com/our-books/yamakoopam

ప్రేమ నురగల కాపూచ్చినో “తన్హాయి”

నవలలు చదివి చాన్నాళ్ళయింది. అంతర్జాల ఇంద్రజాలంలో ఇరుక్కునిపోయి దశాబ్దకాలంగా పెద్దపుస్తకాలని బుక్‌షెల్ఫ్ కే పరిమితం చేసేసిన ఈ రోజుల్లో ఈ “తన్హాయి”నవల పాత అలవాటుని తిరగతోడినట్టయింది. 70, 80 దశకాల్లో ప్రముఖ(?) రచయిత్రులుండేవారు. అప్పట్లో వారి కథల్నీ, నవలల్ని చదివేవాళ్ళం ఇంక వేరే మార్గంలేక. ” మెత్తటి, నల్లటి తారు రోడ్డుమీద విమానం లాంటిపెద్ద కార్లూ, ఓ గొప్పింటి అబ్బాయి ఓ పేదింటి అమ్మాయిని ప్రేమించడం”.…కొన్ని మలుపుల తర్వాత అది పెళ్ళిగా పరిణమించడం.ఇలా సా.…..గేవి అప్పట్లో ఆ నవలలు.ఆ తర్వాత మరికొంతమంది ప్రవేశంతో తెలుగు నవలాప్రపంచంలో చాలా ఆప్షన్స్ ఉండేసరికి పాఠకుడికి ఊపిరిపీల్చుకున్నట్టయింది. కాని “తన్హాయి” కొత్త ఒరవడి.
ప్రేమ.
అత్యంత బలమైన సబ్జెక్ట్ సాహిత్యంలో ఏ ప్రక్రియలోనైనా. ఈ సబ్జెక్ట్ లేని నవలదాదాపు లేనట్టే ఏ సాహిత్యంలో నైనా. అయితే “తన్హాయి” ప్రేమకోసం మాత్రమే ప్రేమగా రాసిన నవల. ఇద్దరు ప్రేమికుల అంతరంగాన్ని ప్రేమ రంగుల్లో ఓ అపురూప బొమ్మగా పెయింట్ చేసి ఆ బొమ్మకి “తన్హాయి” అని మంచి పేరు పెట్టివదిలారు రచయిత్రి. ప్రతీ పదం, ప్రతీ భావన చదివి గుండెల్లో భద్రపర్చుకోవాల్సిన పుస్తకం. భద్రపర్చుకుంటారు కూడా!

ఏం ఉంది ఈ కాఫీలో?
కవయిత్రి నవలా రచయిత్రిగా అవతరించడంలో ఉన్న అడ్వాంటేజి తన్హాయిలొ స్పష్టంగా కన్పిస్తుంది. కల్పనగారికి ఇది మొదటి నవలే అయినా చదువుతున్నంతసేపు ఆమెకి సాహిత్యంతో ఉన్న సాన్నిహిత్యం చాలా పుటల్లో గోచరిస్తుంది. “పోటి పెట్టుకుంటే మిమ్మల్ని గెలవగలిగేంత, మిమ్మల్ని గెలుకోగలిగేంత…” అని, అదే పేజీలో “నేను ప్రేమకి ప్రేమికుణ్ణి” అని కౌశిక్ అన్డం లాంటి వాక్యాలలో రచయిత్రికి భాషపై ఉన్న మమకారం, పదాలతో ఆటాడుకోవటాం వంటివి సుస్పష్టం.ఎంతో సున్నితమైన భావాలని ఇలా చెప్పడం కవిత్వ సాన్నిధ్యంలో ఉన్నవాళ్ళ రచనల్లోనే కన్పడ్డం సహజం. పేజీ 181 లో “ఒంపులు తిరిగిన లోయమీద తన కళ్ళతో ఎవరో అందమైన కార్తీక దీపాలు వెలిగించినట్టయింది. ఆ దీపం వెలుగుకి ఆ లోయంతా జ్వలించింది” లాంటి గొప్ప భావుకత్వపు ప్రకటనలు పుస్తకాన్ని చూసినప్పుడల్లా వెంటాడుతూనే ఉంటాయి.
చాలా పేజీల్లో కన్పించే కొన్ని ఆంగ్ల ఎక్స్‌ప్రెషన్స్, అమెరికా నేపథ్యపు జీవనవిధాన చిత్రీకరణ ద్వారా ఈ నవల టార్గెట్ రీడర్స్‌ని రచయిత్రి ముందే ఫిక్స్ చేసినట్టుగా అన్పిస్తుంది.

పేజీ ఇరవై అయిదు ఈ నవలకి ప్రాణం. కల్హార కౌశిక్‌ల మధ్య ప్రేమాంకురార్పణ జరిగింది ఇక్కడే. ఈ సన్నివేశాన్ని రొమాంటిక్‌‌గా చిత్రీకరించడంలో మళ్ళి రచయిత్రికి తనకవిత్వపు నేపథ్యం పనికొచ్చిందనడంలో సందేహంలేదు. నిజానికి ఈ నవల ఓ ప్రేమ భాండాగారం. మనసు బాగులెనప్పుడు బుక్‌‌షెల్ఫ్ నుండి “తన్హాయి” ని తీసుకుని ఏ పేజీతిప్పి చూసినా కోకొల్లలుగా ప్రేమ కోట్స్ మనల్ని అలరిస్తాయి అందంగా కల్హార లా. ఏ పేజీనుంచైనా మళ్ళి మొదలుపెట్టి ప్రేమసుగంధపు పరిమళాన్ని అస్వాదించొచ్చు.
నాలుగుపాత్రల నాలుగుస్తంభాలాటలో కల్హార పాత్ర ప్రధానమైనదే అయినా ప్రతీ పాత్రకి సమానమైన ప్రాధాన్యత ఇవ్వడమైనది. నాలుగుపాత్రల్లో చైతన్య మానసికంగా బలహీనుడిలా కన్పడితే మోనికా డిఫరెంట్‌గా strong minded గా కన్పడుతుంది. నిజానికి కల్హార పాత్రకి మోనికా ఓ సౌండింగ్ బోర్డ్ గా, కల్హారని ఎలివేట్ చెయ్యటంకోసమే మోనికా క్రియేట్ కాబడిందన్నది స్పష్టం.
కౌశిక్ తన జీవితంలోకి వొచ్చేవరకూ తన తన్హాయిని గుర్తించలేకపోవటం ఒక్కసారిగా మనసు నిండా ప్రేమచేరే సరికి తను ఓ పెళ్ళయిన భారత స్త్రీనన్న విషయం కల్హార అలజడికి కారణాలు. ప్రేమ ఆరాటం, కుటుంబ బాధ్యతల ఆలోచనల మధ్య నలిగిపోతూ భారత స్త్రీ ఏ సమాజంలో ఉన్నా ఎంత విద్యాధికురాలైనా తన లిమిటేషన్స్‌ని దాటి రాలేని క్యారక్టర్ గా కల్హార పాత్ర రూపుదిద్దుకోవటం నవల ప్రధాన ఇతివృత్తం.
కౌశిక్ పాత్రతో ప్రతి పాఠకుడు ఐడెంటిఫై చేసుకునే విధంగా చాలా చతురతో మలిచారు ఆ పాత్రని. ఇక మృదుల మన ఇళ్ళలో కన్పడే తెలివిగా ఆలోచించే అమ్మాయి. ఆమె చైతన్యకి భిన్నంగా ఆలోచించడం ఈ శతాబ్దపు భారత స్త్రీ ఆలోచనా విధానానికి అద్దం…ఆమె నవల్లో తక్కువ కన్పడ్డా మనపై ఆమె ముద్రకేం తక్కువలేదు. ప్రతీ వ్యక్తికి ఈ సమాజంలో తమ చుట్టూ ఉండె చట్రాన్ని అధిగమించే అవకాశం లేదని అక్షరీకరించిన విధానం ఈ నవల చివరివరకూ చదివించేలా చేస్తుంది.…..తమ చదువు, ఉద్యోగం, జీవనవిధానం ఏ స్థాయిలో ఉన్నా సగటు భారతీయుడు ఎక్కడ ఉన్నా ఇలానే ఉండగలడు. ఉండాలి కూడా అన్న సందేశం చాలా పవర్‌‌ఫుల్ గానే అందిచడంలో రచయిత్రి విజయం సాధించినట్లె…
ప్రతీ నవల ద్వారా మనం ఏదో పొందటానికి రచయితలు మనకి ఏదో ఇచ్చే మెజీషియన్సో, ఋషులో కాదు. అయితే ఒక్క మాట. నవల పూర్తిగా చదివేశాక పుస్తకం మూసేముందు మరోసారి 114 వ పేజీలో ఉన్న చిన్న కవిత “రాత్రి రాలిపోయిన పూలకోసం” చదవండి. మీరు దేనికొసం వెతుకుతున్నారో అవన్నీ దొరుకుతాయి.
సగటు పాఠకుడు ఊహించే మలుపులేమీ లేకపోయినా ముగింపు విషయంలో పాఠకుడూహించిన ట్విస్ట్ లేకపోవడమే ఈ నవలకి పెద్ద ట్విస్ట్. ఇద్దరు పెళ్ళయిన స్త్రీ పురుషుల మధ్య ప్రెమ అంకురించినా ఇంతకంటే జరిగేదేమీ ఉండదని చెప్పడమే రచయిత్రి ఉద్దేశ్యం. అలా ఓపెన్ ఎండెడ్ ముగింపు ముచ్చటైన స్వస్తి.

ఈ స్ట్రాంగ్ కాఫీకేం తక్కువ?
ఏ రచయితా/రచయిత్రీ బాగా రాయటం, రాయకపోవటం వంటివి ఉండవు. ఓ రచనలో మనకి నచ్చినవి, నచ్చని విషయాలో మనకు నచ్చని భాషో ఉండడమే మనకి ఆ రచనపై విమర్శ చేసె అవకాశం ఉంటుందని నిర్వివాదాంశం. “తన్హాయి” లోకూడా రచయిత్రి ఫలానా చోట బాగా రాయలేదనొ నవల ఆద్యంతమూ అత్యద్భుతంగా ఉందనో చెప్పలేం కాని ఇలా కాకుండ ఉంటే రచన ఇంకా బావుండేదనే అభిప్రాయంలో చెప్పాల్సిన విషయాలు:
నవల ఓ రేడియో కథానిక లా ఏకపక్షపు నెరేషన్ లా కాకుండా రచయిత చెప్పదల్చుకున్న విషయాల్లో ఎక్కువభాగం పాత్రల సంభాషణలో చెప్పడమే పాఠకులు కోరుకునేదని నాఅభిప్రాయం. కాని “తన్హాయి”లో చాలా తరచుగా రచయిత్రి పాత్రలకి, పాఠకులకి మధ్యలోకి రావటం తనచెప్పదల్చుకున్న విషయాన్ని అదేపనిగా చెప్పడం కొంత నిరాశ కలిగించిన అంశం. పేజీ 29లో ఎక్కడా సంభాషణ కన్పడదు. అలాగే కొన్ని భాగాలు (ఉదాహరణకు ముప్పై) పూర్తిగా ఓ లెక్చర్‌‌లా అన్పిస్తాయి.నిజానికి ఆ విషయాలన్ని మరేదైనా పాత్రద్వార చెప్పించి ఉంటే.….అలాగే కొన్ని భాగాల్లో పూర్తిగా ఎక్కడ డైలాగుల్లేకూండా రచయిత్రే అంతా చెప్పెయండం, మోతాదుమించిన పాత్రల అంతరంగ విశ్లేషణ వెరసి అప్పుడప్పుడు “ఈ విషయాలన్నీ ఇంతకుముందే చెప్పారు, చదివాం కదా.……ఇంతకీ ముగింపేంటనే” పాఠకుడు ఆలోచిస్తే అందులో అతని తప్పేంలేదన్పిస్తాది.
అలాగే పాఠకుడికి రిలీఫ్ నిచ్చే హాస్యరసాన్ని పూర్తిగా విస్మరించారనే విషయం కూడా తప్పు కాదేమొ.…నవల పూర్తిగా సీరియస్ రాగంలో నడిచింది. అసలే పాఠకుడికి తెల్సిన అంశం కావటంతో ఇక నవలని నడిపించే బాధ్యతలో భాగంగా అక్కడక్కడ కొన్ని సరదా సన్నివేశాల అవసరం చాలానె ఉండింది.
కవర్ డిజైనింగ్ లో మరికొంత శ్రధ్దతీసుకోవాల్సిందేమో!

ఏమైనా, రీడింగ్ హ్యాబిట్స్ తరిగిపోతున్న ఈ రోజుల్లో “తన్హాయి” లాంటి మంచి పుస్తకం మళ్ళీ తెలుగు నవలా లోకానికి మంచి సంఖ్యలో పాఠకుల్ని తెచ్చిపెడ్తుందని నా నమ్మకం. మళ్ళీ కల్పనా రెంటాల నుండి మరో పుస్తకం కోసం ఎదురుచూసేలా “తన్హాయి” ఉందని మాత్రం ఖచ్చితంగా చెప్పగలం.

వాసుదీవ్

శ్రీనివాస వాసుదేవ్ తన బ్లాగ్ లో రాసిన సమీక్ష ఇది . బ్లాగు లింక్ ఇది .http://vinaayakaveena.blogspot.com/2012/01/blog-post.html

ఫేస్ బుక్ లో తన్హాయి గ్రూప్

తన్హాయి నవల బయటకు వచ్చి దాదాపు నెలన్నర రోజులు కావస్తోంది. పాఠకుల నుంచి మంచి స్పందన వస్తోంది. పుస్తకం కోసం అభిమానం తో ఎదురుచూసిన పాఠకులకు ఈ సందర్భంగా మరో సారి కృతజ్నతలు.

ఫేస్ బుక్ లో తన్హాయి గ్రూప్

తన్హాయి పుస్తకం మీద తమ అభిప్రాయాలూ , ఆలోచనలు, అనుభూతులు పరస్పరం పంచుకునేందుకు ఫేస్ బుక్ లో ఒక ప్రత్యేక గ్రూప్ ఏర్పాటయింది. ఎంతో మంది పాఠకులు తన్హాయి మీద తమ అభిప్రాయాలను అక్కడ పంచుకుంటున్నారు. ఆసక్తి గలవారు ఆ గ్రూప్ లో చేరవచ్చుhttp://www.facebook.com/groups/285937414775795/

సమీక్షా వ్యాసాలు

. ఒక పుస్తకం మీద పత్రికల్లో రివ్యూ లు రావటం సహజం. కానీ పాఠకుల నుంచి నేరుగా తమ అభిప్రాయాలూ తెలుసుకోవటం ఒక మంచి అనుభవం. ఒకొక్కరూ ఒక్కో కోణం నుంచి నవల ను పరిశీలిస్తున్నారు. విశ్లేషిస్తున్నారు. విమర్శిస్తున్నారు. ఇది ప్రేమరాహిత్య నవల అని ఒకరంటే, ఇది ప్రేమ నురగల కాపూచీనో అని ఒకరన్నారు. ఈ తన్హాయి ఒక నవల మాత్రమే కాదు ప్రతి ఒక్కరి జీవితం అని మరొకరు....విషాద ప్రేమ కాంక్షా పూరిత కథ అని కొందరు .... ఇవి కాక వ్యక్తిగతం గా మెయిల్స్, ఫోన్ ల ద్వారా తమ అభిప్రాయాలూ తెలియచేస్తున్న పాఠకులకు మరో సారి ధన్యవాదాలు. .. ఒక మంచి పుస్తకం విడుదలయితే చదవటానికి పాఠకుlu ఇంకా మిగిలే వున్నారని మరో సారి నిరూపణ అయింది.

ప్రేమ-పెళ్ళి ..... ఒక తన్హాయి!

‘ ప్రేమ ఎలా పుడుతుంది? ఎందుకు పుడుతుంది?’—కొన్ని వందలేళ్ళుగా మానవులను వేధిస్తున్న ప్రశ్నలివి. వీటికి సమాధానం తెలుసుకోవటం కోసం నిరంతర అధ్యయనాలు జరుగుతూనే ఉన్నాయి. పాశ్చాత్య సమాజాలలో ప్రేమ-పెళ్లి ఈ రెండింటిని కలిపి చూడరు. కానీ సంప్రదాయానికి పెద్ద పీట వేసే మన భారతీయ సమాజంలో ఈ రెండూ ఒక దానితో మరొకటి ముడిపడి ఉన్నాయి. ప్రేమ-పెళ్లి కి ముందే కలగాలా? పెళ్ళి తర్వాత ఇతరులను ప్రేమించటం తప్పా?జీవితాంతం ప్రేమ కోసం ఒక భాగస్వామి పైనే ఆధారపడి ఉండాలా? –ఇలాంటి వాటి గురించి భిన్నాభిప్రాయాలు ఉన్నాయి. పెళ్ళి తర్వాత కలిగే ప్రేమ-దానివల్ల ఏర్పడే మానసిక సంఘర్షణల నేపథ్యంగా కల్పనా రెంటాల రాసిన వెబ్ నవల “ తన్హాయి”. ఈ నవల లోని ఆసక్తి కరమైన ఒక భాగం ....





"సారీ, నేను ఇలా మాట్లాడుతున్నందుకు. మీరిద్దరూ తరచూ కలుసుకుంటూ ఉంటారా? నాకెందుకో అతని బిహేవియర్ చూస్తే అతను నీకు బాగా క్లోజేమో అనిపించింది. మీ ఇద్దరి మధ్యా అంత క్లోజ్‌నెస్ ఉందా? నిన్న నువ్వెక్కడ ఉంటే అక్కడ నీ వెనకాలే తిరిగాడు. నువ్వు వంటింటిలో ఉన్నా కూడా నీ వెనకే వచ్చేశాడు.''

కౌశిక్ గురించి చెప్పేటప్పుడు, అడిగేటప్పుడు అతని స్వరస్థాయి పెరగటాన్ని, అందులో వినిపిస్తున్న కోపాన్ని పసిగట్టింది కల్హార. అలాగే కౌశిక్ తనకు క్లోజ్ అని చెప్పినా మళ్లీ మీ మధ్య ఉన్నది ఎలాంటి దగ్గరతనం అని ఆ ప్రశ్నను తిప్పి అడగటాన్ని కల్హార గమనించింది, అర్థం చేసుకుంది.

"క్లోజ్‌నెస్ అని నువ్వు ఏ అర్థంతో అడుగుతున్నావో కానీ, ఆ క్లోజ్‌నెస్‌కి ఒకే అర్థం ఉండదు చైతూ. కొందరి దృష్టిలో క్లోజ్‌నెస్ అంటే శరీరానికి దగ్గరగా రావడం. కొందరు మనసుకి దగ్గరగా వస్తారు. అతను నా మనసుకి దగ్గరగా వచ్చాడు. కానీ అది మన జీవితాన్ని, మనిద్దరి మధ్య రిలేషన్‌ని దెబ్బతీస్తుందని నేననుకోను. ఇక అతని ప్రవర్తన అంటావా? అందరూ ఒకేలా బిహేవ్ చేయరు. మృదులలా నేను బిహేవ్ చేస్తానా? నాలాగా మృదుల బిహేవ్ చేస్తుందా? ఇదీ అంతే. అతను కొంచెం ఫ్రీగా మూవ్ అవుతాడు. నువ్వు పెద్దగా వంటింటిలోకి రాకపోవచ్చు. అతనికి కొంచెం చొరవ ఎక్కువ కావచ్చు. అది అతని వ్యక్తిత్వంగానే చూడాలి కానీ...తప్పుగా ఎందుకు అనుకోవడం? ఒక్కసారి చూస్తేనే మనుష్యులు పూర్తిగా అర్థం కారు. అయినా...మనమధ్య ఇక వాళ్ల చర్చ అనవసరం కూడా'' స్పష్టంగా చెప్పింది కల్హార.

నీ స్నేహాన్ని కట్ చేసేసుకో'' తన నిర్ణయాన్ని చెపుతూ ఆమె మొహం వంక చూశాడు చైతన్య.

"అయినా నువ్వు ఇలాంటి కొత్త కొత్త స్నేహాల్లోకి వెళితే నాకెందుకో భయంగా ఉంటుంది కల్హారా.ఈ కొత్త పరిచయాల పట్ల నువ్వు నాకు దూరమైపోతున్నావేమో అనిపిస్తుంది. ఎవరు ఎలాంటి వారో తెలియకుండా ఈ కొత్త పరిచయాలు, స్నేహాలు ఏర్పరచుకోవడం మనకిప్పుడు అవసరమా?'' తన అభిప్రాయాన్ని నెమ్మదిగా చెపుతూ 'నన్ను వదిలి వెళ్లొద్దు, నాకు దూరం కావద్దు'అన్నట్లు కల్హారకి దగ్గరగా జరిగి ఆమె ఒళ్లో తల పెట్టుకున్నాడు. ఆమె చేతుల్ని తన చేతుల్లోకి తీసుకొని ఆ చేతివేళ్లను, ఆమె చేతిలోని రేఖల్ని చూస్తూ ఆమె ఏం చెప్తుందా అని ఆమె వంక చూస్తూ ఉన్నాడు చైతన్య.

"ఓకే. అలాగేలే. వాళ్లు ఎలాగూ వెళ్లిపోతున్నారు. ఇంక కలిసేది, మాట్లాడేది ఉండదు... నువ్వు ఏవేవో ఊహించుకుంటూ ఆలోచించి బాధపడకు''

ఏం కాలేదు, అంతా బాగానే ఉంది, బాగానే ఉంటుంది అన్నట్లు కల్హార మాట్లాడటంతో చైతన్యకి ఒక విధమైన, భద్రమైన ఫీలింగ్ అనిపించింది. అదే సమయంలో అతనితో నేను ఇక మాట్లాడను, అతనితో స్నేహం మానుకుంటాను అని మాత్రం కల్హార చెప్పలేదన్న విషయాన్ని కూడా అతను గమనించాడు.

ఒక్క క్షణం అంతా మామూలు పరిస్థితికి వచ్చేసినట్లు అనిపించినా కౌశిక్ ఆమె మనసుకి దగ్గరగా వచ్చి ఉంటాడన్న ఊహే అతని హృదయంలో మళ్లీ మళ్లీ శూలంలా గుచ్చుకొని బాధపెడుతోంది. మరో పురుషుడు ఆమె మనసులో ఉన్నాడన్న విషయం అర్థమయ్యేసరికి అతనిలో ఒక ఆవేశం, కోపం, కల్హార నమ్మకద్రోహం చేసిందన్న బాధ, ఇంకా అనేక భావాలు ఒకేసారి కలిగాయి. తానింక అసలేం జరగనట్లు, తనకేం తెలియనట్లు, సౌమ్యంగా, మృదువుగా మాట్లాడాల్సిన పని లేదనిపించింది చైతన్యకి. వద్దులే వదిలేద్దాంలే అని అనిపిస్తోంది కానీ లోపలి బాధని, కోపాన్ని ఎలాగోలా కల్హార ముందు వ్యక్తం చేయాలని, ఆమె నుంచి ఇంకా ఏమేం జరిగిందో తెలుసుకోవాలని అనిపించింది చైతన్యకి.

ఆమె ఒళ్లో నుంచి లేచి కూర్చొని సూటిగా ఆమె మొహంలోకి చూస్తూ తన మనసుని మెలిపెట్టి బాధపెడుతున్న ఆ విషయాన్ని మళ్లీ మరోరకంగా అడిగాడు. ఆమె నుంచి ఇంకేదైనా, ఇంకో రకమైన సమాధానం వస్తుందేమో అని మళ్లీ మళ్లీ ఆమె వద్దన్నా అతను గుచ్చి గుచ్చి అదే ప్రశ్నను తిప్పి తిప్పి అడగటం మొదలుపెట్టాడు.

"అతను దగ్గరగా వచ్చినది కేవలం నీ మనసు వరకేనా? లేక నీ శరీరానికి కూడా దగ్గరయ్యాడా?'' అప్పటివరకూ అతన్ని బాధించి, అతని మనసుని పీల్చి పిప్పిచేసిన ఆ అనుమానాన్ని అతను బయటపడి అడిగేశాడు. "నేనేం చెప్తున్నానో అర్థం చేసుకోకుండా, పట్టించుకోకుండా నేనేం చెప్పలేదో అది మాత్రమే నువ్వు తెలుసుకోవాలనుకుంటున్నావు. నేను ముఖ్యం అనుకున్న విషయాన్ని చెప్పాను నీకు. అతను నా మనసుకి దగ్గరగా వచ్చాడని. కానీ నువ్వు అతను నా శరీరానికి ఎంత దగ్గరగా వచ్చాడో తెలుసుకోవాలనుకుంటున్నావు. శరీరాలు దగ్గరయ్యాయా లేదా అన్నది నా దృష్టిలో పెద్ద విషయం కాదు. అయినా అతను నా మనసుకి దగ్గరగా వచ్చాడు అంటే అర్థం నువ్వు నా నుంచి దూరమైపోయావని కాదు చైతూ! దయచేసి అర్థం చేసుకో''

కల్హార వీలైనంత మృదువుగా అతనికి ఉన్న పరిస్థితిని చెప్పాలని ప్రయత్నించింది.

"నాకు సూటిగా సమాధానం చెప్పు కల్హార. " ""Did you sleep with him or not.'' "No, I did not, is that clear?''

అతను పదే పదే అదే ప్రశ్న వేస్తుంటే కల్హారకి వినటానికి, మాట్లాడటానికి కూడా చికాకుగా అనిపించింది.

ఆమె లేదు అని చెప్పగానే చైతన్యకి ఇదీ అని చెప్పలేని రిలీఫ్. ఆమె ఆ సమాధానం చెప్తున్నప్పుడు అతను ఆమె మొహం వంక చూశాడు. ఆమె నిజమే చెప్తున్నది అనిపించింది అతనికి.

శరీరాలు కలవటం కంటే కూడా మనసులు కలవటం మరింత ముఖ్యమైనదని చైతన్యకి ఎందుకు అర్థం కావటం లేదో తెలియక చైతన్య మొహంలో మారే భావాల వంక చూస్తూ ఉండిపోయింది కల్హార.

"నువ్వు నా దగ్గర సంతోషంగా లేవా? నేనంటే నీకు ప్రేమ లేదా? కేవలం పెళ్లి చేసుకున్నావు కాబట్టి నాతో కలిసి ఉండాలను కుంటున్నావా?'' చైతన్య అడుగుతున్న ప్రశ్నల బట్టే అతని మనఃస్థితి కల్హారకి అర్థమయింది.

" అలా ఎందుకనుకుంటున్నావు? నేనిక్కడ నా ఇష్టపూర్వకంగానే ఉన్నాను. నా జీవితంలోకి ఇంకొక పురుషుడో, నీ జీవితంలోకి మరో స్త్రీనో ప్రవేశిస్తే అది నాలోనో, నీలోనో ఒక లోపం వల్ల అసంతృప్తి వల్ల కానే కాదు. ఇందులో ఒకరు ఎక్కువ, ఒకరు తక్కువ అనే వాదన లేనే లేదు.

మనం పెళ్లి చేసుకున్నాం కాబట్టి మూడో వ్యక్తి మీద ఒక ఆకర్షణో, లేదా ఇంకేవో మానసిక, భౌతిక ఉద్వేగాలు, అనుభూతులు కలగకుండా ఏదో రెడ్‌లైట్ పడ్డట్లు ఆగిపోవు. అయితే అందరూ ఆ ఫీలింగ్స్‌ని ఆధారంగా చేసుకొని వాటికి అనుగుణంగా ప్రవర్తిస్తారా? లేదా? అనేది ఒక్కో వ్యక్తిని బట్టి మారవచ్చు. కొంతమంది తమ ఫీలింగ్స్‌ని తెలుసుకొని కంట్రోల్ చేసుకోవచ్చు. కొందరు ఆ ఫీలింగ్స్ ఉప్పెనలో వెల్లువలా కొట్టుకుపోయి వాటికనుగుణంగా ప్రవర్తించవచ్చు. అది ఒక్కటే తేడా. అంతేకానీ అసలు ఆ ఫీలింగ్సే కలగవు, కలగబోవు అని చెప్పటం ఎవరిని వారిని, ఎదుటివారిని కూడా మోసం చేయటమే అవుతుంది. అలాంటి ఫీలింగ్స్ ఇవాళ నాకు కలగవచ్చు. లేదా రేపు నీకు కలగవచ్చు. అది అర్థం చేసుకొని కలిసి నడవటమే మనం ఎంచుకున్న ఈ పెళ్లి అనే మార్గంలో చేయవలసింది.

ఆ అనుభూతుల నుండి, ఆ ఆకర్షణల నుంచి దూరంగా జరగాలనుకున్నప్పుడు చాలామంది తమ జీవన సహచరులతో దాని గురించి చర్చించలేకపోవచ్చు. ఎదుటి వ్యక్తి దాన్ని ఎలా తీసుకుంటారో అన్న భయం, అపార్థం చేసుకుంటే వచ్చే పరిణామాలు, ఎదుటి వ్యక్తి మనసు గాయపడుతుందన్న సానుభూతి ఇన్నీ ఉంటాయి ఆ దాచుకోవడం వెనక. అలాంటి ఫీలింగ్స్‌ని, ఆకర్షణల్ని కూడా ఒకరికొకరు షేర్ చేసుకొని మాట్లాడుకోవాలని ఈ తరం జంటలు అనుకుంటూ ఉండొచ్చు. అయితే ఆ విషయాల గురించి మాట్లాడుకోవడం అంటే pandora boxని ఓపెన్ చేయటమే అని ఇప్పటికీ ఎక్కువ శాతం జంటలు భయపడుతూ ఉండొచ్చు చైతూ!

నేను నీతో కలిసి ఉండాలనుకుంటోంది కేవలం నిన్ను పెళ్లి చేసుకున్నందుకే కాదు. నీతో కలిసి బతకటం మొదలుపెట్టాక ఒక సహచరుడిగా నీ మీద నాకు ప్రేమ ఉంది. ఆ ప్రేమ ఈ క్షణంలో ఉన్నట్లు అనిపించకపోవచ్చు. కానీ అది రేపు కూడా ఉంటుందని అనుకుంటున్నాను.

నా మీద ప్రేమ వుందన్నావు. కానీ ఆ ప్రేమ ఉన్నప్పుడు మరోవ్యక్తి మనసుకి దగ్గరగా ఎలా వస్తాడు? ఎలా రాగలుగుతాడు? ప్రేమ ఒకరి మీదనే ఉంటుందికానీ...ఎంతమంది కనిపిస్తే అంతమందిని ఏకకాలంలో ప్రేమించటం సాధ్యమవుతుందా? ఏకకాలంలో ఎవరు ఎంతమందిని ప్రేమించగలరు అన్నది వాళ్ల వాళ్ల దృష్టిలో ప్రేమ అనే దాని మీద ఉన్న అవగాహనను బట్టి ఉంటుందేమో! ప్రేమ అనేది ఎప్పుడూ ఒక స్థిరమైన పదార్థమో, భావమో కాదు. ప్రేమ కేవలం ఒక వ్యక్తి మీదనే పుట్టి అక్కడే మిగిలిపోదు. ప్రేమ ఈ కారణాల వల్లనే పుడుతుంది అని కూడా ఎవరూ చెప్పలేరు. ప్రేమ రకరకాలుగా, రకరకాల స్థాయిల్లో భిన్న భావాలుగా వుంటుంది.

మనకు మన జీవితానికి కావాల్సిన ప్రేమ ఒక్కసారి, ఒకేసారి, ఒకే వ్యక్తి దగ్గర దొరుకుతుందని నేననుకోను. ఒక్కనేను, ఒక్క నువ్వు అంటూ ఉండము. ఒక్క నేనులో అనేక నేనులు కలిసి ఉంటాము. నీతో నేను, మేఘనతో నేను, నా స్నేహితులతో నేను... ఇవన్నీ కలిపి ఒక సంపూర్ణ నేను. నువ్వు నాకు , నేను నీకు పూర్తిగా, సంపూర్తిగా, సంపూర్ణంగా కావాలని ఆశపడటం, కోరుకోవటం కేవలం ఒక భావన. అది సాధ్యపడుతుందా, అలాంటిది అసలు ఒకటి ఉంటుందా? అనేది నాకైతే అనుమానమే! ఆగింది కల్హార.

నువ్వు చెప్పేది వింటూ ఉంటే అసలు ఇన్నాళ్లు మనం ప్రేమగా ఉన్నామా? లేక అలా ఉన్నామని భ్రమపడ్డామా? మన పెళ్లి చుట్టూ ఉన్నది కేవలం ఒక బాధ్యతో, ఒక సామాజిక అంగీకారమో మాత్రమేనా? అది తప్ప... మన మధ్య ఇంకేమీ లేదా? నువ్వు ఇన్ని చెప్పాక నాకు మన రిలేషన్‌షిప్ మీదనే సందోహం వస్తోంది.'' అతని మొహంలో విసుగు, చిరాకు, కోపం, ఏవో తెలుసుకోకూడనివి తెలుసుకున్న ఫీలింగ్... అసలు ఇవేమీ తెలియకపోతే బావుండేదన్న ఒక భావం.

"నువ్వు కూడా నిజం చెప్పు చైతూ, మనం పెళ్లి చేసుకునేటప్పుడు ఇవన్నీ ఆలోచించామా? మన మధ్య ప్రేమ వుందో, లేదో చెక్ చేసుకున్నామా? మన ముందు తరం వాళ్లు కూడా ప్రేమ లేనప్పుడు పెళ్లి అర్థరహితం అనుకున్నా, మనం మాత్రం ప్రేమ ఉందో లేదో తెలియకుండానే పెళ్లి చేసుకున్నాం. పెళ్లికి ముందు అసలు ఈ పెళ్లి నుంచి మనం ఏం కోరుకుంటున్నాం?.ఏం పొందుతున్నాం? మన దాంపత్యం ఇలా ఉండాలి, ఇలా ఉండకూడదు... ఇవన్నీ మనం మాట్లాడుకున్నామా? ఆలోచించామా?లేదు... పెళ్లి చేసుకునే వయసు వచ్చింది, పెద్దవాళ్లు అన్నీ చూసి ఈ సంబంధం బావుంటుంది అన్నారు, చేసేసుకున్నాం. నా దగ్గర నువ్వు , నీ దగ్గర నేను చూసింది ఏమిటి? చదువు, అందం, కులం, గోత్రం, హోదా, జాతకాలు...ఇవే కదా.

పెళ్లికి ఇన్ని చూసుకుంటాం కానీ అసలు మన మనసులు, మన అభిప్రాయాలు, జీవితం పట్ల మన దృక్పథాలు ఇవి మాట్లాడుకున్నామా? లేదు... పెళ్లి అయ్యాక పిల్లలు పుట్టాక కలిసి బతకటం మొదలయ్యాకే...ఎన్నో సందర్భాలు... సన్నివేశాలు... సంఘర్షణలు వచ్చాకే...మనం ఒకరికొకరం తెలుస్తాం. అర్థం చేసుకోవడం మొదలు పెడతాం. ఇప్పుడు మనం ఆ సందర్భంలో వున్నాం. ఆ దారిలో ఉన్నాం.''

" అంటే ఇప్పటి వరకు మన మధ్య ప్రేమ లేకుండానే ఇంత దూరం వచ్చామా?'' అడిగాడు చైతన్య కొంచెం అనుమానంగా.

"ఒకరి మీద ఒకరికి నమ్మకం, ఇష్టం, అభిమానంతోనే ఈ జీవన ప్రయాణం మనం మొదలుపెట్టి ఉండొచ్చు. పెళ్లి జరిగిపోయాక...ఇక ప్రేమ అనేదాని గురించి మనం అసలు పట్టించుకోకపోయి ఉండొచ్చు. కాలం గడిచేకొద్దీ అనేకానేక కారణాల వల్ల మన మధ్య ఉన్న ఆ ప్రేమ మరుగున పడిపోయి ఉండొచ్చు లేదా మన మధ్య అలాంటిది ఒకటుండేదిఅన్న విషయాన్ని కూడా పట్టించుకోకుండా, ఆ ప్రేమను ఒకరికొకరు వ్యక్తం చేసుకోకుండా ఒక రొటీన్ జీవితం గడిపేస్తూ ఉండొచ్చు. బాధ్యతల ఒత్తిడిలో లేదా, ఒకరిపట్ల ఒకరికి ఆసక్తి తగ్గిపోవడం వల్లనో, అనేక కారణాల వల్ల అది జరిగి ఉండొచ్చు. అదే జరిగి ఉంటే అందుకు ఇద్దరమూ బాధ్యులమే.

ఒక కమిటెడ్ రిలేషన్‌షిప్‌లో ఉన్న తర్వాత కూడా ఒక కొత్త వ్యక్తి పరిచయమైనప్పుడు, ఆ స్నేహం నుంచి, వాళ్ల పట్ల మన ఫీలింగ్స్‌ని బట్టి మనకు మనమేమిటో అర్థం కావచ్చు. అది తప్పో, నేరమో కాదు. అదొక అనివార్యత. అది మనలో ఇంకా ప్రేమించే గుణం ఇంకిపోకుండా సజీవ జలధారగా మనకే తెలియకుండా మిగిలి ఉన్నదనటానికి ఒక నిదర్శనం మాత్రమే అనుకుంటాను నేను.

ఈ జీవితాన్ని, ఈ బంధాన్ని, ఈ సహజీవనాన్ని ఎప్పటికప్పుడు ప్రేమతో రీఛార్జ్ చేసుకోవాలన్న స్పృహ కూడా లేకుండా మనం ఒక హడావిడి జీవితం గడిపేస్తున్నామేమో!

కొన్ని కొత్త స్నేహాలు, కొత్త పరిచయాలు, కొన్ని చిన్న చిన్న ఆకర్షణలు మన జీవితంలో ప్రేమని రీఛార్జ్ చేసి వెళ్తాయి. అలాగని వాటి కాలపరిమితి తాత్కాలికం అనుకోనక్కర్లేదు. కానీ అవి ఎందువల్ల మన జీవితంలోకి ప్రవేశించాయో ఆ పని పూర్తి చేసి వెళ్లిపోతాయి.''

'వెళ్లిపోతాయి' అన్న వాస్తవాన్ని గుర్తించి చైతన్యకి చెప్తున్నప్పుడు ఆమె కంఠం వణికింది. ఆమె కళ్లల్లో సన్నగా నీళ్లు తిరిగాయి. అది గమనించిన చైతన్యకి కల్హార మనసులో ఇప్పటివరకూ ఏం జరిగి ఉంటుందో అర్థమయినట్లు అనిపించింది. అది అతన్ని బాధ పెట్టింది. అతని మనసుని గాయపరిచింది. కానీ అదే సమయంలో అతనికి తన కల్హార తన కోసం... కేవలం తన కోసమే...తనతోనే ఉండిపోయిందన్న విషయం అర్థంకాగానే ఆమె మీద మరింత ప్రేమగా అనిపించింది. ఆమెను దగ్గరకు తీసుకొని ఒక విధమైన కాంక్షతో, తమకంతో ముద్దు పెట్టుకున్నాడు. తన మనసులోని బాధను, సంఘర్షణను ఎంతో కొంత చైతన్యకి చెప్పగలిగానన్న సంతృప్తితో ఆమె కూడా అతన్ని తిరిగి ముద్దాడింది.

ఆ దగ్గరితనంతో ఇద్దరికీ తమ మనసుల్లో నుంచి ఏదో పెద్ద భారం తీరినట్లు అయింది. తమకు సంబంధించినదేదో తమకే మిగిలి ఉందన్న ఒక తృప్తి.

కానీ కల్హార మనస్సు లోతుల్లో... ఒక చిన్న అణుపరిమాణంలో ఇదీ అని చెప్పలేని ఒక సన్నని బాధ. చైతన్యతో మాట్లాడుతున్నంతసేపూ ఆమెకు అంతర్లీనంగా కౌశిక్ గుర్తొస్తూనే ఉన్నాడు.

తాను వదిలి వచ్చాక, తనను వదిలి వెళ్లాక కౌశిక్‌కి ఏం జరిగిందో, కొద్ది మైళ్ల దూరంలో కౌశిక్ అచేతనంగా , తన గురించే ఆలోచిస్తూ, తన ఊహతో జీవిస్తూ ఏ స్థితిలోకి వెళ్లిపోయాడో... అప్పుడు ఆ క్షణంలో ఆమెకు తెలియదు

ప్రవాసాంధ్రుల కోసం అమెజాన్ లో తన్హాయి, యమకూపం

సారంగ పబ్లికేషన్స్ప తాజా ప్రచురణలు ” తన్హాయి’, ’ యమకూపం’ పుస్తకాలు అమెజాన్ లో దొరుకుతున్నాయి. ఇండియా వెలుపల నివసించే వారు అమెజాన్ ద్వారా ఈ రెండు పుస్తకాలను ఆర్డర్ చేసి తెప్పించుకోవచ్చు. ఒక్కో పుస్తకం ధర $9.95 . అమెజాన్ లో తన్హాయి, యమకూపం పుస్తకాల లింక్ లు ఇవి.

http://www.amazon.com/Tanhayhttp://www.blogger.com/img/blank.gifihttp://www.blogger.com/img/blank.gif-Telugu-Kalpana-Rentala/dp/0984576215/ref=sr_1_4?s=books&ie=UTF8&qid=1323821110&sr=1-4


http://www.amazon.com/Yamakoopam-Telugu-Aleksandr-Kuprin/dp/0984576223/ref=sr_1_5?s=books&ie=UTF8&qid=1323821110&sr=1-5

అరూప ప్రేమ కథ తన్హాయి

( తన్హాయి పుస్తకం కోసం వంశీకృష్ణ రాసిన వ్యాసం ఇది. వార్త ఆదివారం అనుబంధం లో డిసెంబర్ 10 వ తేదీ ప్రచురితమయింది)

పుస్తక రూపంగా “ తన్హాయి”

ప్రేమ ఎప్పుడూ ఓ కొత్త పదం, ఓ కొత్త భావన.కానీ ఆమె—అతను ఎప్పుడూ ఓ కొత్త సంఘర్షణ. ఈ కాలం లో అది ఇంకో సంఘర్షణ, ఇంకో భావన. మారుతున్న కాలపు కథ, మారుతున్న సంఘర్షణ కు అక్షర రూపం “ తన్హాయి”.

దాదాపుగా ఏడాది క్రితం ఈ బ్లాగు లో మీ అందరి ఆదరాభిమానాల మధ్య పూర్తయిన సీరియల్ “ తన్హా యి “ ఇప్పుడు పుస్తక రూపం లో మార్కెట్ లో విడుదలయింది. హైదరాబాద్, విజయవాడ, వైజాగ్ ల్లోని ప్రముఖ బుక్ స్టాల్స్ అన్నింటి లో కూడా తన్హాయి లభ్యమవుతోంది.
బ్లాగు లో వచ్చిన సీరియల్ కి అదనంగా రెండు, మూడు భాగాలు , ప్రముఖ రచయితలు పి.సత్యవతి, వంశీ కృష్ణ ల వెనుక మాటలు ( ఆఫ్టర్ వర్డ్స్ ) ఇంకా కొద్ది మంది బ్లాగర్ ల కామెంట్లతో ఆకర్షణీయమైన ముఖ చిత్రం తో తన్హాయి మీ ముందుకు వచ్చింది.సీరియల్ గా ఈ బ్లాగు లో వచ్చినప్పుడు ఆదరించినట్లే పుస్తకాన్ని కొని చదివి మీ అభిప్రాయాలను తెలియచేస్తారని ఆశిస్తున్నాను.
ప్రస్తుతం జరుగుతున్న వైజాగ్ బుక్ ఫెస్టివల్ లోనూ, డిసెంబర్ 15 నుంచి జరగనున్న హైదారాబాద్ బుక్ ఫెస్టివల్ లోనూ, జనవరి 1 నుంచి జరగనున్న విజయవాడ బుక్ ఫెస్టివల్ లో కూడా పాలపిట్ట , అలకనంద ( అశోక్ బుక్ సెంటర్), నవోదయ, విశాలాంధ్ర బుక్ స్టాల్స్ లో తన్హాయి దొరుకుతుంది. విదేశాల్లోని వారు నేరుగా సారంగ బుక్స్ నుంచి కానీ (info@saarangabooks.com ) అమెజాన్, ఏవికెఎఫ్ ల నుంచి కానీ కొనుక్కోవచ్చు.

మనవి మాటలు!

‘ అయిపోయింది’ అన్న అయిదు అక్షరాల్ని కలిపి రాసేటప్పటికి మనసంతా బెంగ గా , ఏదో తెలియని ఉద్వేగంగా అనిపించింది.
ఎనిమిది నెలలుగా నన్ను కదిలించి, కవ్వించి, మరిపించి, మురిపించి, అబ్బురపరిచి, ఓ విధమైన ఆవేదనకు గురిచేసిన నా పాత్రలన్నీ నన్ను వదిలివెళ్లిపోతాయెమో అనుకోగానే ఇదీ అని చెప్పలేని ఒక భావం నా గుండెనంతా నింపేసింది. పాత్రలు రక్త మాంసాల కొత్త జీవం తో నా లోపలకు ఎలా నడిచి వచ్చాయో అలాగే వెళ్లిపోతాయనీ, వెళ్లిపోవాలని కూడా తెలుసు. అయినా వాటి మీద ఏదో ఒక మమకారం. వాటితో ఇదీ అని చెప్పలేని పెనవేసుకుపోయిన బంధం.

తన్హాయి రాయాలని ఆలోచించినప్పుడు కల్హార, కౌశిక్, చైతన్య, మృదుల కొన్ని పాత్రలు. కానీ కథ మొదలుపెట్టాక పాత్రల్లో జీవం పోసుకుంది. వారు నవలలో ఓ నాలుగు పాత్రలుగా మిగిలిపోలేదు. నాతో సహా చదివిన ప్రతివారు, ఎవరికి వారు వారిలో తమని తాము చూసుకున్నారు. తమకు తెలిసిన వారిని వెతుక్కున్నారు. తమ చుట్టూ జరిగిన ఇలాంటి కొన్ని సంఘటనల్ని, సన్నివేశాల్ని గుర్తు చేసుకున్నారు. వాళ్ళు బాధపడితే పాఠకులు అయ్యో అని సానుభూతి ప్రకటించారు. వాళ్ళు తప్పు చేస్తే సరిదిద్దాలని చూశారు. మంచేదో, చెడేదో చెప్పే ప్రయత్నం చేశారు. కొందరు తమ వ్యక్తిగత జీవితం లోని సంఘటనల్ని గుర్తు చేసుకుంటూ ఎంతో ఉద్వేగంగా కామెంట్లు పెట్టారు,మెయిల్స్ పంపారు. ఇంకొందరు ప్రపంచం అంతా సుభిక్షంగా, పెళ్ళిలన్నీ వెయ్యేళ్ళు వర్ధిల్లుతుంటే నేను ఇలాంటి నవలలు రాస్తున్నానని కత్తులు దూశారు.

ఇలా నా పాఠకులు, ఆ పాఠకులతో నా సంభాషణ, వారి ఆలోచనలు, వారి తర్కాలు, వారి సందేహాలు, వారి సమర్థనలు ఇవన్నీ నాలో ఒక కొత్త వూపిరిని , సరి కొత్త ఉత్సాహాన్ని తెచ్చాయి. అనేకరకాలుగా తన్హాయి రాయటం నాకొక కొత్త అనుభవాన్ని, అనుభూతిని అందించింది.

ఇది నా మొదటి నవల. మామూలుగా నవల రాయటం వేరు. బ్లాగ్ లో ఎప్పటికప్పుడు, ఏ వారానికి ఆ వారం ఏ భాగానికి ఆ భాగం రాయడం వేరు. ఒక పత్రికలో ఒక సీరియల్ అచ్చు కావటం వేరు, అక్కడ రీడర్స్ రెస్పాన్స్ కొన్ని ఉత్తరాలకు పరిమితం. కానీ బ్లాగ్ లో నవల ద్వారా నా పాఠకులు నాతో ప్రత్యక్షంగా, పరోక్షంగా సంభాషించే వీలు ఉంది. అందులో అర్థం చేసుకోవటం ఉంది, అపార్థం చేసుకోవటం కూడా ఉంది.
ఒక వారం ఆలస్యమయితే అలిగారు, అడిగారు, తొందరపెట్టేశారు. నచ్చినప్పుడు ఆహా, వోహోఅన్నారు, నచ్చనప్పుడు పెదవి విరిచి చెప్పేశారు. మొహమాటాలు, ముఖస్తుతులు లేవు. నవల ని నవల గా చదివారు.నవల లోని పాత్రల్ని తమ కు తెలిసిన మనుష్యులతో, తమ చుట్టూ వున్న సమాజం తో పోల్చి చూసుకున్నారు. వారిని తమ కుటుంబం లో ఒకరిగా అక్కున చేర్చుకున్నారు. వారి జీవితం ఎలాంటి మలుపు తిరుగుతుందో అని భయపడ్డారు, ప్రమాదాలు కొద్ది లో తప్పిపోయినప్పుడు అమ్మయ్యా అని వూపిరి పీల్చుకున్నారు. పాత్రల ఆలోచనలు తప్పుగా అనిపిస్తే చర్చించారు. కొత్తగా అనిపిస్తే స్వాగతించారు. కొత్త ప్రతిపాదనలో, కొత్త ఆలోచనలో కనిపిస్తే ఆగి అర్థం చేసుకునే ప్రయత్నం చేశారు. ఈ రకంగా నవల రాసిన నాకే కాకుండా, ఇది చదివిన వాళ్ళకు కూడా ఒక మంచి " ఎక్సర్సైజ్" అయింది.
తన్హాయి నవల ఇతివృత్తం భిన్నమైనది. సమాజం లో మన చుట్టూ రోజూ కనిపించే, వినిపించే అనేకానేక సంఘటనల నుంచి తీసుకొని రాసినదే తప్ప ఇందులో ప్రత్యేకంగా నవల కోసం నేను సృష్టించి రాసినది ఏదీ లేదు. మీకు నచ్చినా, నచ్చకపోయినా రెండింటికి అదే కారణం.
ఈ నవల రాయటం లో రచనాపరంగాఎన్నో సాధక బాధకాలు . ఏ భాగానికి ఆ భాగం రాయడంవల్ల కొన్ని సాంకేతికపరమైన పొరపాట్లు దొర్లి వుండవచ్చు. అలాంటివి ఏమైనా వుంటే నేను త్వరలోనే సరిదిద్దే ప్రయత్నం మొదలుపెడతాను.

నవల రాయడం అయిపోయింది కాబట్టి ఇప్పుడు మీలో అనేకమందికి ఇప్పటివరకూ వున్న అనేకానేక సందేహాలను చర్చ కు పెట్టండి. అయితే అది మీరు ప్రశ్నలు అడగటం, నేను చెప్పటం అన్న పద్ధతి లో కాకుండా... కలిసి మాట్లాడుకుందాము. రాయటం ద్వారా నేను చెప్పాల్సింది చెప్పేసాననే అనుకుంటున్నాను. అయితే మీ అందరి చర్చల్లో ఒక రచయిత గా నా వైపు నుంచి ఏవైనా తప్పనిసరిగా చెప్పాల్సిన అంశం వుంటే నేను మాట్లాడతాను. లేకపోతే..మీరందరూ మాట్లాడుతుంటే నేను ముందు వినదల్చుకున్నాను. మరింత లోతుగా మీ అభిప్రాయాల్ని తెలుసుకోవాలనుకుంటున్నాను.

తన్హాయి చదివాక అనేక మంది పాఠకులు కామెంట్ ఏం రాయాలో తెలియక ఆగిపోయామనేవారు. ఇప్పుడు నవల మొత్తం మీ చేతిలో వుంది. ఎవరెవరు ఎందుకు ఎలా ప్రవర్తించారు అన్న దాని మీద మీ అవగాహనను, మీ అభిప్రాయాల్ని, మీ ఆలోచనల్ని ఇక్కడ పంచుకోండి. మీ విశ్లేషణలు, మీ విమర్శలు ( నవల నచ్చినా, నచ్చకపోయినా సరే) నాకు ముందుగా మెయిల్ చేస్తే కామెంట్ గా కాకుండా తూర్పు-పడమర లో బ్లాగ్ పోస్ట్ గా ప్రచురించే ఉద్దేశం ఉంది. మీ మీ బ్లాగ్ ల్లోనే తన్హాయి మీద ఏమైనా పోస్ట్ లు రాస్తే దయచేసి ఇక్కడ ఒక లింక్ ఇస్తే....తన్హాయి కి సంబంధించిన చర్చ అంతా ఒకే చోట లభ్యమవుతుంది.

ఇన్ని నెలలుగా ఈ తన్హాయి రచనలో పడి స్నేహితులకు మెయిల్స్ ఇవ్వటం ,ఫోన్లు చేయటం తగ్గిపోయింది. కొందరు విసుక్కున్నారు.. మరి కొందరు నొచ్చుకున్నారు. మా అమ్మ లాంటి వాళ్ళు నాలుగు అక్షింతలు కూడా వేశారు. నా పుస్తక పఠనం,మిగతా వ్యాపకాలు అన్నీ మూలాన పడ్డాయి. అయినా సరే, నా మీదున్న ప్రేమతో, స్నేహం తో..నా పరిస్థితి ని అర్థం చేసుకొని సహకరించిన సన్నిహితులకు, స్నేహితులకు, శ్రేయోభిలాషులకు, కుటుంబ సభ్యులకు ...ముఖ్యంగా నా మీద నమ్మకంతో ఈ నవల ను మొదటి నుంచి చదివి ఇంత గొప్ప ప్రోత్సాహాన్ని,మీ ఆదరాభిమానాల్ని నాతో పంచుకున్న పాఠకులకి నా ధన్యవాదాలు. మీరందరూ నా పక్కన లేకపోతే ఈ నవల రాసి ముగించటం నావల్ల అయ్యేది కాదు అని సవినయంగా మనవి చేసుకుంటున్నాను.

మీ
కల్పనారెంటాల
డిసెంబర్ 16, 2010.

తకిట తధిమి తందానా..తన్హాయి తిల్లానా!

పేరడీల మాస్టర్ మలకపేట రౌడీ కి, రీమిక్స్ చేసిన జ్యోతి కి కృతజ్ఞతలు
.