ఒక రాత్రి
ఒక వాంఛ
ఒక దేహం
మల్లెలు మనసై
జాజులు జావళీలై
కన్నులు కనకాంబరాలై
కలువలు కలలై
కన్రేప్పల పానుపు పై
మోహ ప్రవాహ దేహమై
దుఃఖ వస్త్రాల్ని తొలగించే
స్వప్న ధూప లతికనై
నేనే ఓ రాతిరి నై
నేనే మరో రాతిరినై
నేనే ఓ వాంఛ నై
నేనే మరో వాంఛనై
నేనే ఓ వాంఛ నై
నేనే మరో వాంఛనై
నేనే ఒక దేహాన్నై
నేనే మరో దేహాన్నై
విస్మృతావస్థనై
మెలకువ లోకి వచ్చా
***
పంచభూతాలే
పంచ ప్రాణాలే
పాంఛ భౌతికమే
ఎన్ని చెలమలో
ఎన్ని వాంఛలో!
ఒక్క రాతిరికి ఎన్ని రహస్యాలో!
స్వప్నమో
రాగమో
లీనమో
మోహామో
కోరికెప్పుడూ రాలిపడే వేకువ
వాంఛ ఎప్పుడూ వినిపించని కువకువ
ఇక రాతిరి దాచుకున్న
రహస్య జ్నాపకం ఈ దేహం!
విస్మృతావస్థనై
మెలకువ లోకి వచ్చా
***
పంచభూతాలే
పంచ ప్రాణాలే
పాంఛ భౌతికమే
ఎన్ని చెలమలో
ఎన్ని వాంఛలో!
ఒక్క రాతిరికి ఎన్ని రహస్యాలో!
స్వప్నమో
రాగమో
లీనమో
మోహామో
కోరికెప్పుడూ రాలిపడే వేకువ
వాంఛ ఎప్పుడూ వినిపించని కువకువ
ఇక రాతిరి దాచుకున్న
రహస్య జ్నాపకం ఈ దేహం!
3 వ్యాఖ్యలు:
వాంచ్చ తూరుపు ,సకల జీవులకు అవసరం కాని కాంక్ష ..[అదే మోక్ష కాంక్ష ]పడమర .ఇది మనిషికి మాత్రమే అత్యవసరం కల్పానా జీ/చల్లా..జయదేవ్-చెన్నై-౧౭ [ఎన్ని చెలమలో అన్న పదప్రయోగం ,మీ కవితకి హైలెట్ ]
చాలా బావుంది
జయదేవ్ , కొత్తపాళీ థాంక్స్.
జయదేవ్ గారు, మీ నాన్నగారు, మీ సిస్టర్ తెలుసు. బావున్నారని తలుస్తాను.
Post a Comment