కథానుభవం

మనమంతా కథలు చదువుతాం. కానీ ఎలా చదువుతాం, ఎలా చదవాలి? అనే దానిపై మనందరికీ భిన్నాభిప్రాయాలు వుండవచ్చు. ఒక కథ ని చదివి, ఆగి, ఆస్వాదించి, అనుభూతి చెంది , ఆ అనుభూతిని కొంత కాలం మనసులో దాచిపెట్టుకొని అప్పుడు ఇంకో కథ చదవగలిగితే బాగుంటుంది. అది సాధ్యపడుతుందా అంటే ఒకప్పుడు సాధ్యపడేది. నేను కథలు చదవటం మొదలుపెట్టినప్పుడు (కాస్త చిన్నప్పుడే ) వారపత్రికలో ఒకటి , రెండు కథలు, మాసపత్రికలో ఒక రెండు ,మూడు కథలు వుండేవి. వార పత్రికలో ఆ ఒకటి, రెండు కథలు చదివితే ఇక మళ్ళీ వారం వరకు ఏమీ వుండవు చదవటానికి. ఆ చదివిన కథ బాగుందో, లేదో ఆ తర్వాత రెండు వారాలకు వచ్చిన ఉత్తరాలు చదివి చర్చించుకునేవాళ్ళం. ఇక వార పత్రికలో సీరియల్స్ చెప్పక్కరలేదు. ఏదో ఒక సస్పెన్స్ తో ఆపేసేవాళ్ళు. ఆ సస్పెన్స్ భరించలేక రైటర్ ఎక్కడుంటాడో వెళ్ళి అడిగేయ్యాలనిపించేది. అదో ఉత్సాహం. నిజంగా అందులో అంత చదివించే గుణం వుందా, లేదా అనేకన్నా మనకు అప్పట్లో చదివే గుణం వుండి వుంటుంది అనుకోవటమే. వారపత్రికలు, మాసపత్రికలు అయిపోతే అప్పుడు కథాసంకలనాలు, నవలలు తీసుకొని చదివేవాళ్ళం.

ఇప్పుడు రోజు ఎక్కడో అక్కడ ఒక కొత్త కథ ప్రచురితమవుతోంది. ఆదివారం వస్తే దినపత్రికల్లో కథలు, ఇవి కాక వారపత్రికలు, మాసపత్రికలు, ఆన్ లైన్ మాగజైన్లు, బ్లాగ్ లు, కథలు, కథాచర్చలు, సమీక్షలు. వెయ్యి చేతులతో కథలు మనల్ని చుట్టు ముట్టెస్తున్నాయి. అందులో కొన్ని చదువుతున్నాం, కొన్ని చదివే తీరిక లేక వదిలేస్తున్నాం. కొన్నింటి గురించి రాసుకుంటున్నాం. మరి కొన్నింటిని చర్చిస్తున్నాం. కానీ నిజంగా వీటన్నింటి మధ్య కథల తాలూకు అనుభూతిని ఆస్వాదిస్తున్నామా? అంటే సందేహమే. అలాంటి అనుభూతినివ్వగల కథలు వస్తున్నాయా అంటే అదీ ప్రశ్నార్ధకమే.

ఒక్కోసారి కథ మీద కథ చదివేసి కధానుభూతిని కోల్పోతున్నామా అని దిగులేస్తుంటుంది. కాలంతో పాటు పరుగెత్తుతూ కథలు చదవటం కాకుండా అనుభూతిని మిగుల్చుకుంటూ రోజూ ఒక కథ తీసుకొని చదవాలనిఒక ఆలోచన. అది కొత్త కథ నా, పాత కథా అనేది అప్రస్తుతం. ఇదివరకు చదివేసిన కథ అయినా సరే మళ్ళీ ఒక అనుభవం కోసం చదివితే ఎంత బాగుంటుందో కదా అనిపించింది. కథ చదివిన అనుభూతిని మళ్ళీ మనసు పొరల్లో దాచుకోవాలని అనిపిస్తోంది. ఈ పధ్ధతి వల్ల నాకు రెండు ప్రయోజనాలు కనిపించాయి. ఒకటేమిటంటే కథ మీద ఎక్కువ దృష్టి పెట్టగలుగుతాం. అంటే ఇత్రివృత్తం తో పాటు, శైలి, భాష మొదలైన వాటి గురించి పట్టించుకోవటం. ఇలా నిదానం గా చదవటం వల్ల ఇప్పుడు పుంఖానుపుంఖాలుగా వస్తున్న కథల్లో కొన్నింటిని మిస్ అవవచ్చు. అయినా పర్వాలేదు. వంద కథలు చదివి ఏదీ మనసు కి పట్టకపోవటం కన్నా తక్కువ కథలతో ఎక్కువ అనుభూతిని పొందవచ్చనిపించింది. క్వాంటిటీ కన్నా క్వాలిటీ ముఖ్యం కదా.

ఇక నుంచి ఒక కథ చదివి ఆ అనుభూతిని మనసు పొరల్లో నిక్షిప్తం చేసుకున్నాకనే ( అది మంచి కథ అయితేనే సుమా) మరో కథ చదవాలనుకుంటున్నాను. నచ్చిన కథల్ని, నచ్చని కథల్ని వాటి తాలూకు అనుభూతిని కూడా “ కథానుభవం “ అనే శీర్షికన రాసుకోవాలని ఒక చిన్న ప్రయత్నం. ఇదేదో పెద్ద సాహిత్య చర్చ, కథావిమర్శ కాదు. ఒక కథకు నా మనసు స్పందించే తీరు మాత్రమే. సీరియస్ గా కథలు చదివేందుకు ఇది ఒక ఆలోచన. మరి మీరేమంటారు?

కల్పనారెంటాల